Paradijskerk – Oud-Katholieke Kerk

Algemene informatie

In 1907 werd de Paradijskerk van de Oud-Katholieke Parochie van de HH. Petrus en Paulus (sinds 1647 gelegen tussen de Lange Torenstraat en de Delftsevaart) bouwvallig. De Rotterdamse oud-katholieke architect P.A. Weeldenburg kreeg de opdracht een nieuwe kerk aan de Nieuwe Binnenweg te bouwen en wel zo dat het interieur van de oude Paradijskerk aan de Delftsevaart uit 1719 er in zou passen.

Op 30 juni 1910 werd het nieuwe kerkgebouw gewijd door Mgr. Spit, bisschop van Deventer en pastoor van de Paradijskerk. Door deze verhuizing is het oude interieur in mei 1940 gespaard gebleven, doordat de kerk buiten het getroffen centrumgebied ligt. Het 18e eeuwse beeldhouwwerk in de Paradijskerk is daarom uniek in Rotterdam.

In de voorgevel van de Paradijskerk bevinden zich twee afbeeldingen. Geheel bovenaan is een mozaïek te vinden dat Christus voorstelt die de kinderen zegent. Boven de hoofdingang bevindt zich een engel die de armen uitstrekt boven de tekst 'Vrede zij ulieden'.

De twee torens van de kerk zijn 50 meter hoog. In de rechter bevinden zich de luidklokken. Zij dragen de namen: Petrus en Paulus (gegoten in 1960), Laurentius, Maria Magdalena en Jacobus. De drie laatste werden in 1999 toegevoegd en vormen samen met de oude klok wat klank betreft een bijzonder geluid.

(tekst ontleend aan http://paradijskerk.okkn.nl/pagina/64/kerkgebouw )